Why We Left Town and Country, Marilao

I've made some posts in 2008 about the house we were renting. I've been too happy bragging about how the house looked better than our previous apartments. I'm sure you're about to ask why we left.

Let me start by posting pictures from our flood-adventures in Town and Country. They were nothing compared to our Ondoy experience, but being anxious each and every time it's raining, it's not what we thought it would be.That's why we really made an effort to move to a new place the soonest possible time.

Typhoon Falcon, June 2011

Typhoon Falcon, June 2011

Typhoon Falcon, June 2011

We stayed in this kubo overnight during typhoon Falcon, June of 2011

High tide in 2010, 4-day high tide experience

Lipat bahay the final chapter

Hay.. it was a tiring Wednesday afternoon when my husband's family decided to move our things to the new house. Yun lang daw kasi ang available time nila to help us. Ang plano naman sana ay start kami ng Thursday then imumove namin lahat ng gamit by Friday. Eh since sila lang naman ang inaasahan naming tutulong kaya wala kaming naging choice, kahit pa may sakit si Jeff at manggagaling naman ako sa work.


It was around 6:30 AM when my husband told me na kailangan na naming lumipat nung araw na iyon, yun lang daw ang available time ni Tito John at kapatid nyang si Tany. Sabi ko naman, since wala naman talaga kaming pera nung time na yun at sila na raw muna ang sasagot, eh umoo nalang ako. Constant ang naging communication namin ng biyenan ko kasi kailangan naming malaman kung anong oras ang dating ng Tito nya sa bahay. Around 12 noon, tumawag ulit ako sa bahay, nalaman kong andun na sila and they're eating lunch na pinadala ng mama nya. Minadali ko ang mga gawain ko sa office at nagmadaling umuwi. Pagkadating na pagkadating ko, andun na sila sa puntong binubuhat ang cabinet namin at ilan pang mga gamit. nagbihis lang ako ng pantalon at dali daling inasikaso ang mga gamit na di pa naitatabi. Mga naka ilang balik din sila. Natuwa naman ako kasi kitang kita kong concerned ang pamilya nya sa kanya. Andun ang Tito John nya at mga barkada ng mga ito at ang mga kapatid nyang sina Jason at Tany. Ayaw nila halos pagalawin ang asawa ko kasi nga alam nilang may sakit ito. It took us around 3 hours to get everything to the new house. Sobrang pagod kami. Di na nga namin nadala ang kama namin dahil sa mahinang klase lang pala ito at nasira sya habang tinatry i move. Okay lang, sanay naman kaming sa kutson lang. Problema lang ay baka madumihan ang kutson. Anyway, after madala ang last batch ng gamit dinala na namin si Lola, nagpaalam ng maayos sa may ari ng bahay at nagpasalamat na rin.


Matapos ang nakakapagod ang makalabas dilang adventure nailipat narin naming lahat ang mga gamit namin. At dahil sa maraming tumulong sa amin nagpa inom na ang asawa ko, nagpakain narin. Nag uwian na sila around 8:30 na, nagawa pa naming mag kwentuhan that night. Nakatulog ako mga 10 na. It was so tiring na di na namin nagawang makapasok kinabukasan. Besides the fact na inaapoy na si Jeff ng lagnat, di ko naman halos maigalaw ang katawan ko sa sakit. So, ayun nagkaroon ako ng first official absent sa Dell. Kinabukasan, sangka tutak na hugasan ang inurong ko, mga kalat na nun ko lang din nakita ang niligpit ko. Nakakapagod pero atleast medyo okay na ang mga gamit namin. I'll just keep you updated sometime this week kung ano pang mga nangyari and hopefully may pictures na rin ako..

Lipat bahay (part 1)

Whew.. Kakagaling ko lang from a 1-day off. It's a little tiring though. Kasi nung Saturday, as soon as I arrive home nagdala kami kaagad ng gamit to our new house. Then nung Sunday, as early as 4 AM naglinis na ako ng house, preparing other things na madadala pa namin that day, at the same time naglaba narin ako, kahit mga underwear lang and ilang pants para sa 1 week na trabaho. Kasi by Thursday kailangan atleast 40 percent ng natitirang gamit namin madala na namin sa lilipatan namin and come Friday, dapat andun na kami matutulog. As soon as Jeff arrived from his weekly church service we had lunch then we again went to the new apartment with the two mini sofas' and ilan pang gamit namin. Tapos naming dalhin dun ang mga gamit, nilibot lang namin ang bagong lugar naming titirhan, mas malapit na pala kami sa palengke, infact nilakad lang namin iyon from the new house. Nalaman ko rin na from our place ilang hakbang lang sakayan na ng mga jeep na papuntang Cainta. So, it's more accesible for me, mas madali na akong makakapasok. Di ko na kakailanganing mag tricycle. Si Jeff naman ang medyo malalayo sa trabaho, but since he'll be applying to a different company again, baka mag apply nalang sya sa Ortigas para mas malapit. Nagmerienda kami sa Palengke then we went to a computer shop in Kapasigan to check our email. When we arrived home around 6 nagluto na si Jeff ng dinner at ako inuunti unti ko na ang mga damit namin. We ended the day na most of our things nailipat na at prepared na for lipatan.

It's a mix feeling, knowing na in a few days we'll be in a different apartment, with different people to deal with, panibagong pakikisama. Mamimiss din naman kahit papaano ang maraming bagay na nakasanayan na namin sa apartment namin ngayon. We have our very own security, accessible din naman sya kahit paano, at ang mga madalas naming kinakainan. Ngayon, sa bagong apartment, though mas malaki sya I'm just a little scared kasi I saw a big rat roaming around the area outside the house. Wala kasing pusa dun unlike sa apartment namin ngayon. Asa dulo kami (ulit). Ayaw ko sana nung huling apartment kasi nadala na ako na asa duluhan ang bahay pero parang sinasadya ng panahon dahil talaga namang mas maganda ang duluhang apartment dahil sa bagong pintura ito ang maraming nirepair na part ng bahay. Yung asa gitna kasi bukod sa mabaho na eh ang dumi pa ng pintura, at tinanong ko yung may ari kung papapinturahan nila, sabi niya hindi, so ayun right there and then pinili namin yung dulo. Ang ikinagusto ko dun naman ay ang environment, tahimik, konti lang mga kapitbahay, maaliwalas, mukhang wala silang pakialam sa isat - isa at malaki yung apartment. 2-bedroom, may sariling kuntador, may dirty kitchen, nakatago ang CR at yun nga bagong pintura. Kasyang kasya na ang mga gamit namin dun. And one more, ang water ay overflowing. May sarili na kaming water, we don't need to share to other renters. Medyo mahal nga lang, 2K over the rent nung apartment namin sa Dr. Pilapil St., pero I know and im hoping it's gonna be worth the stay. No more neighbors na insensitive sa ibang tao, chismosa and pakialamera. Malayo narin kami sa squatters area na maingay kahit hangang madaling araw. Ngayon, kami nalang ang mag iingay sa bagong apartment. Hehehe.. Anyways, I hope we can finish moving everything before weekend para makapag rest na ako. I need it badly.

Lipat Bahay

Lilipat nanaman kami, tama sa pangatlong beses lilipat kami ng bahay. Syempre sa Pasig parin. Gusto ko talaga sa Pasig eh. Maganda ang environment, maraming mababait na tao and parang province sya sa gitna ng city.

Unang bahay namin ni Jeff, asa isang makipot na street, luoban kung tawagin, Villa Lamok pa ang pangalan ng street. P2,500 lang ang upa namin, mura kung tutuusin, pero kung talagang susumahin mo lugi parin kami. Bukod sa napakaliit (size lang sya ng room namin), eh ang dami pang problema. Unang naging problema namin ay ang koryente, dati syang bahay nung anak ng may ari, nung namatay ang asawa nung lalaki dahil sa panganganak, pinarentahan nalang nila yung bahay, pero dahil sa koryenteng share share, naging share share din ang bayad. Kaya kahit ang gamit naming iisang electric fan na maliit at TV na 12 inches, P800 and ibinabayad namin sa electric bill, di pa namin nakikita ang bill (magic anoh). Ganun din sa tubig, dadalawa lang kami, panligo lang ang gamit namin dahil nakikilaba kami sa Tito nya na 2 houses away, pero ang bill, magugulat ka sa 200 - 300 pesos. Ganito ng ganito ang sitwasyon namin for 5 months, until on the 3rd month we decided to leave. Although may mga advantages din naman nung andun kami. Nakakautang kami sa kapitbahay ng ulam. Kahit ala kaming ref nakakapag ulam din kami ng masarap pero syempre may bayad yun pagdating ng sweldo. Isa pang nakapagpa trigger sa amin umalis ay yung CR. Imagine that asa labas ng house ang CR, may instance pa nga na may tao sa loob ng cr na di namin kilala. Bastos diba. Anyway, hindi pa iyon, nung malapit na kaming umalis bigla nalang isang araw napapansin kong parating may "ano" dun sa CR, yun pala nalaman kong kahit anong flush ang gawin ko bumabalik lang ang "ano" na iyon. Kadiri diba? So, ayun sobrang nareach na ng bahay na yun ang limit ko kaya dali dali kaming nagbalot para lumipat kasama ang iilan naming gamit.

Second house namin ang tinitirahan namin ngayon hangang sa katapusan ng June. Okay naman sya, in fact it was our very last option kasi we were running out of time nung makita namin sya nung Nov '05. Pinaka dulong bahay sya sa isang compound ng apartment ng kapitan ng Baranggay Sagad, maliit, parang kasize lang ng dati naming house, ang maganda lang 2 storey sya. Medyo sira sira na ang tiles ng kitchen, mainit kung umaga, maingay naman kung gabi. Pero wala kaming masasabi sa mga may ari. They treated us like their own kids. Malapit sya sa school, malapit sa kainan at malapit sa sakayan ng jeep. P4000 ang rent, naging P2000 per sweldo ang naging pagbabayad namin. May kuntador na ang kuryente kaya ang P800 naming bill sa dati naming bahay naging P150 nalang. Libre din ang water kasi naman wala namang gripo sa loob ng bahay, kinailangan pa naming bumili ng mahabang hose. Ang naging problema lang talaga ay ang mga kapitbahay. Nung una nakikisama kami pero talagang di na namin makakasundo ang mga tao dun. Isa sa mga trigger points kung bakit kami nag decide umalis. Ang tagal din namin dun, 1 year and a half. Ang dami rin naming naipong gamit sa bahay na yun, from the deskfan, aparador, kutson and maliit na tv, nakabili kami ng kama, malaking kutson, ref, malaking TV, sofa ang kung ano ano pa. Siguro swerte rin ang bahay na yun, pero may kakaibang mga pangyayari din sa bahay na yun, kahit ilang beses kaming magpalit ng ilaw sa salas parati nalang napupundi, kailangan di sya patayin, otherwise 4 hours bago sya mabuhay ulit. Saka ilang beses akong nasisiraan ng gamit, yung computer, minsan ayaw na magboot, yung electric fan twice na nasisira, ngayon naman yung ref. Parang sunod sunod na nasisira ang mga gamit sabay ng pagkakasakit ng asawa ko. At ito na nga, maglilipat na kami, unti unti, pero sisiguraduhin namin na by Friday next week nakalipat na kami dun, kahit anong mangyari. And were hoping to start a new life. Sana nga..